nabierać doświadczenia

См. также в других словарях:

• nabierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nabieraćam, nabieraća, nabieraćają, nabieraćany {{/stl 8}}– nabrać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, nabieraćbiorę, nabieraćbierze, nabieraćbierz, nabieraćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nabrać — dk IX, nabraćbiorę, nabraćbierzesz, nabraćbierz, nabraćbrał, nabraćbrany nabierać ndk I, nabraćam, nabraćasz, nabraćają, nabraćaj, nabraćał, nabraćany 1. «ująć, chwycić coś na co lub w co; zagarnąć, zaczerpnąć» Nabrać wody do wiadra. Nabrać zupy… …   Słownik języka polskiego

• wyrabiać się — I – wyrobić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osiągać stadium doskonałości, dojrzałości; rozwijać się, kształtować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrobiło się w kimś poczucie odpowiedzialności. {{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mądrość — ż V, DCMs. mądrośćści 1. blm «wiedza nabyta przez naukę lub doświadczenie, umiejętność jej wykorzystania, zastosowania; rozumienie świata i ludzi, wiedza o nich; rozum, rozsądek» Nabierać mądrości. ∆ Zęby mądrości «ostatnie tylne zęby trzonowe,… …   Słownik języka polskiego

• uczyć — ndk VIb, uczę, uczysz, ucz, uczył, uczony 1. «przekazywać komuś określone wiadomości, wiedzę, umiejętności; udzielać nauki; wdrażać, wprawiać kogoś w coś, ćwiczyć w czymś, przyuczać, przyzwyczajać do czegoś, pouczać o czymś; być nauczycielem… …   Słownik języka polskiego

• życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …   Słownik języka polskiego